Η ζωή μας βρίθει αντιθέσεων. Από τα παραμύθια κιόλας μαθαίνουμε για τον κακό λύκο και τον καλό κυνηγό, την πονηρή αλεπού και τον αθώο κόρακα, την αργή χελώνα και τον γρήγορο λαγό. Από παιδιά ακούμε ότι αν κάνουμε κάτι θα είμαστε καλά παιδιά, και αν όχι είμαστε κακά παιδιά. Αυτό που ίσως δεν μας έχει πει κανείς είναι ότι κανείς δεν μπορεί να είναι αμιγώς καλός ή κακός, ευγενής ή αγενής, πονηρός ή αθώος ξεχνώντας συχνά ότι τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τείνουμε λοιπόν να ζούμε προσκολλημένοι– άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο – σε ένα από τα δύο άκρα μη γνωρίζοντας ότι έχουμε την δυνατότητα να είμαστε και τα δύο.
Φανταστείτε ένα μωρό που γεννιέται, και τι σκεφτόμαστε αρχικά για αυτό. Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο που μόλις έχει έρθει στον κόσμο, και τον οποίο δεν γνωρίζουμε ακόμη. Δεν είναι ένα καλό ή κακό, γλυκό ή αντιπαθητικό μωρό. Είναι απλά ένα νεογέννητο που στην πορεία της ζωής του θα δομήσει την προσωπικότητα του και σε αυτό θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.
Οι άνθρωποι λοιπόν δεν γεννιόμαστε καλοί ή κακοί, αγενείς ή ευγενείς, ευγνώμονες ή αχάριστοι, δραστήριοι ή τεμπέληδες. Έχουμε όλες αυτές τις ιδιότητες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, απλά κάποιες τις έχουμε εξασκήσει περισσότερο. Κάποιες ιδιότητες μάλιστα τις έχουμε χρωματίσει θετικά ή αρνητικά και με αυτόν τον τρόπο κάνουμε και τις αντίστοιχες επιλογές. Οι λέξεις άλλωστε είναι και εκείνες που πολλές φορές μας προτρέπουν ή μας αποτρέπουν από μία συμπεριφορά. Η ευθεία συμπεριφορά για κάποιον είναι ειλικρίνεια και αμεσότητα, ενώ για κάποιον άλλον μπορεί να μεταφράζεται ως αγένεια ή αδιακρισία.
Μέσω της θεραπείας ανακαλύπτουμε τις σκιασμένες πτυχές της προσωπικότητας μας και φέρνοντας τις στην επιφάνεια, βρίσκουμε νέες εναλλακτικές. Αποκτούμε ευελιξία ως προς τον χειρισμό διάφορων καταστάσεων, που παλαιότερα μας δυσκόλευαν ή μας προβλημάτιζαν.
Μυρτώ Φραγκάτου, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια