Στα πρώτα βήματα ως γονιός θα πιάσετε τον εαυτό σας να ψάχνει τα πατήματα του στον νέο αυτό ρόλο. Μέσα στο άγνωστο είναι αναμενόμενο και ανθρώπινο να ακολουθήσουμε την πεπατημένη οδό, τον τρόπο ανατροφής μας από τους δικούς μας γονείς. Είναι ο μόνος που γνωρίζουμε ανεξάρτητα συχνά από το αν αυτός ήταν βοηθητικός για εμάς ή όχι.
Αν παραδείγματος χάριν είχαμε υπερπροστατευτικούς γονείς μπορεί να ακολουθήσουμε τα χνάρια τους με κίνδυνο να εμποδίσουμε την αυτονομία του παιδιού κατά την ανάπτυξή του. Δεν είναι λίγες οι φορές που γονείς ντύνουν τα παιδιά τους μέχρι και την ηλικία των 5 ετών, με αποτέλεσμα να δίνουν το μήνυμα στο παιδί ότι δεν το εμπιστεύονται. Αυτό συμβαίνει γιατί το παιδί λαμβάνει έτσι το μήνυμα ότι δεν είναι ικανό να ντυθεί μόνο του, οπότε και περιμένει από τους γονείς όχι μόνο να του πουν τι να φορέσει, αλλά και τι να πει, τι να φάει, τι να παίξει.
Είναι επίσης πολύ πιθανό να προσπαθήσουμε να μην κάνουμε τα ίδια λάθη με τους δικούς μας γονείς, με αποτέλεσμα συχνά να επιλέγουμε την ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά από εκείνους. Αν για παράδειγμα δεν μας άρεσε που οι γονείς μας ήταν ιδιαίτερα αυστηροί μαζί μας, βαδίζουμε προς τον δρόμο της επιείκειας με κίνδυνο να καταρρίψουμε τελείως τα όρια που είναι τόσο χρήσιμα στα παιδιά, εφόσον τους παρέχουν ασφάλεια για να αναπτυχθούν.
Εάν το ζευγάρι έχει αντίθετα οικογενειακά μοτίβα υπάρχει σημαντική περίπτωση να ξεκινήσουν διαφωνίες ως προς το ποιος τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός, γεγονός που επιφέρει ένταση στο ζευγάρι αλλά και στο νέο μέλος της οικογένειας. Σε αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό να μην μπούμε σε μία συγκρουσιακή σχέση ως προς το ποια οικογένεια τα έκανε καλύτερα. Ο πιο δόκιμος τρόπος είναι να προσπαθήσουμε να απομονώσουμε διάφορες συμπεριφορές των δικών μας γονιών, αλλά και άλλων γονέων που μας φαίνονται βοηθητικές, και να επιλέξουμε εκείνες που ταιριάζουν σε εμάς, στο παιδί μας και στην δική μας οικογένεια.
Μυρτώ Φραγκάτου, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια