Περιμένεις, μα δεν έρχονται. Ούτε τηλεφωνούν. Νιώθεις ματαίωση, θυμό, ίσως και λύπη. Μπορεί να ζητήσεις το λόγο εκφράζοντας τα συναισθήματά σου, μπορεί και όχι.
Σκέφτεσαι ότι δεν σε θεωρούν σημαντικό, ότι δεν τους νοιάζει πως θα νιώσεις ή τι θα σκεφτείς. Αν σου δοθεί η ευκαιρία να επικοινωνήσεις ξανά μαζί τους και ρωτήσεις το γιατί, μπορεί να σου πουν κάποιες δικαιολογίες, που άλλοτε στέκουν και έχουν μία λογική βάση, άλλοτε πάλι όχι.
Θα τους συναντήσεις σε φιλικές ή συντροφικές σχέσεις, ακόμη και στον εργασιακό χώρο με έναν κοινό παρονομαστή: την αποφυγή εγγύτητας, την αποφυγή της ευθύνης ή με άλλα λόγια την αποφυγή των συνεπειών της επιλογής τους. Το φαινόμενο του ghosting ήταν πιο συχνό σε προσωπικές σχέσεις, όπου κάποιος επέλεγε την σιωπή για να απομακρυνθεί αφήνοντας την άλλη πλευρά με αναπάντητα ερωτήματα. Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα εργοδότες παρατηρούν την ίδια συμπεριφορά είτε από εργαζομένους, που διακόπτουν ξαφνικά την εργασία τους χωρίς να εμφανιστούν ξανά, είτε από υποψηφίους που εξαφανίζονται χωρίς κάποια ενημέρωση κατά την διαδικασία επιλογής.
Τελικά τι συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους, που εξαφανίζονται ξαφνικά;
Αποφεύγουν να πάρουν θέση απέναντι στην ζωή τους. Ανεξάρτητα αν η εξαφάνιση οφείλεται σε κάτι που είπες ή έκανες, ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν σε αυτό, δεν έχει να κάνει με σένα ή τουλάχιστον όχι αποκλειστικά. Σχετίζεται περισσότερο με τον φόβο τους να εκφράσουν τι νιώθουν, με την αδυναμία τους να έρθουν κοντά, να επιλέξουν, να διαφωνήσουν και να τοποθετηθούν απέναντι στους άλλους και στην ζωή.
Μπορεί να φαίνονται αρχικά οι πιο βολικοί άνθρωποι, εκείνοι που δυσκολεύονται να αρνηθούν. Και αυτό ακριβώς είναι και η αιτία της εξαφάνισης τους. Δεν επιλέγουν πάντα, ακολουθούν καταστάσεις και στην πορεία βλέπουν ότι αυτό το οποίο αρχικά δέχτηκαν με προθυμία δεν είναι αυτό που τελικά θέλουν. Μα φοβούνται, δεν ξέρουν πως να το εκφράσουν. Προτιμούν τη σιωπή αφήνοντας τους γύρω τους με αναπάντητα ερωτήματα. Φοβούνται τις σχέσεις εγγύτητας, που προϋποθέτουν μεταξύ άλλων να μιλήσουν ανοιχτά, να διαφωνήσουν και ίσως και να συγκρουστούν.
Αν συναντήσεις στο δρόμο σου ένα τέτοιον άνθρωπο έχεις δύο επιλογές: είτε να δεχτείς το γεγονός και να προχωρήσεις παρακάτω είτε να προσπεράσεις για λίγο την δική σου δυσκολία και να δοκιμάσεις να μπεις για λίγο στα παπούτσια του, εφόσον θεωρείς ότι είναι σημαντικός για την ζωή σου.
Μην τον ρωτήσεις γιατί εξαφανίστηκε, γιατί αυτό είναι που δεν αντέχει να μοιραστεί. Προσκάλεσε τον να μοιραστεί μαζί σου τι τον δυσκολεύει στην μεταξύ σας σχέση. Έτσι ίσως η σιωπή μεταμορφωθεί σε λόγια, παρέχοντας τη δυνατότητα και στα δύο μέρη να μην αφήσουν ανοιχτούς λογαριασμούς, όποια και να είναι τελικά η έκβαση.
Μυρτώ Φραγκάτου, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια