Η εποχή που διανύουμε είναι μία μεγάλη πρόκληση για όλους τους μαθητές δημοτικού και τους γονείς τους, καθώς έχει δημιουργηθεί μία νέα καθημερινότητα για όλους.
Κλείνουν σχεδόν 2 μήνες που τα παιδιά είναι σπίτι έχοντας χάσει την προσωπική επαφή με συμμαθητές, φίλους και δασκάλους, έχοντας αρχίσει να συνηθίζουν σε μία νέα καθημερινότητα που έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο, τον οποίο συχνά δεν ξέρουν τι να τον κάνουν, αλλά και νέες διαστάσεις ως προς την σχολική καθημερινότητα, όπως είναι η τηλεκπαίδευση και οι διαδικτυακές τάξεις και οι συνομιλίες μέσω skype ή άλλων μέσων, όπου αυτό είναι δυνατόν.
Οι δάσκαλοι είναι εκείνοι που πρέπει να προσαρμοστούν σε έναν τρόπο διδασκαλίας που στερειται της προσωπικής επαφής, όπως την έχουν συνηθίσει ως τώρα προσπαθώντας να εφεύρουν νέους τρόπους να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον των παιδιών κατά την διάρκεια των μαθημάτων χωρίς συχνά να έχουν την δυνατότητα να δουν τους μαθητές τους κατά την διάρκεια του μαθήματος έχοντας παράλληλα το δύσκολο έργο να συντονίσουν το διάλογο ανάμεσα σε παιδιά, που η ηλικία τους χαρακτηρίζεται από τον εγωκεντρισμό που δυσκολεύει την τήρηση των κανόνων του διαλόγου. Πολλά παιδιά θέλουν να πουν τα νέα τους, θέλουν να κερδίσουν την προσοχή του δασκάλου χωρίς αυτό πάντα να είναι εφικτό λόγω της ιδιαιτερότητας των συνθηκών. Οι γονείς από την άλλη έχουν αρχίσει να αναλαμβάνουν ρόλους που δεν είχαν ως τώρα, τουλάχιστον όχι σε καθημερινή βάση. Είναι εκείνοι που πρέπει να παρακολουθούν τις εργασίες που πρέπει να κάνουν τα παιδιά τους, και ειδικά για τους μαθητές των πιο μικρών τάξεων πρέπει να τις εκτυπώνουν και να τους βοηθούν κατά το διάβασμα.
Από την άλλη αποκτούν πλέον μεγαλύτερη εικόνα των επιδόσεων και της συμπεριφοράς των παιδιών μέσα στην τάξη, καθώς και των ομοιοτήτων και διαφορών με τα άλλα παιδιά. Και εδώ προσωπικά θεωρώ ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Παρατηρώντας ή ακούγοντας αυτά που συμβαίνουν στην διαδικτυακή τάξη, ίσως έρθετε σε επαφή με προσδοκίες σας που διαψεύδονται αναφορικά με το παιδί σας. Αυτό που θα σύστηνα να έχετε πάντα κατά νου είναι ότι η συνθήκη είναι ιδιαίτερη και δεν είναι εύκολο για κανένα παιδί να συμμετάσχει σε μία τάξη που δεν βλέπει και δεν τον βλέπουν ο δάσκαλος και οι συμμαθητές του.
Με αυτό κατά νου μπορείτε να παρατηρήσετε ότι το παιδί σας όντως έχει και κάποια μαθησιακή δυσκολία, που δεν είχε πέσει ως τώρα στην αντίληψή σας. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στους γονείς που το αντιμετωπίζουν αυτό ως πρόβλημα προς επίλυση αλλά και σε εκείνους που θα σπεύσουν να το κρύψουν κάτω από το χαλί.
Όπως σε όλες τις περιπτώσεις έτσι και σε αυτό το θέμα το μέτρο είναι το παν. Πριν αρχίσουν οι γονείς να διαφωνούν σχετικά με την ύπαρξη ή μη προβλήματος, θα πρότεινα αρχικά να αναδιατυπωσετε το πρόβλημα σε περιοχή, στην οποία χρειάζεται το παιδί βοήθεια.Η λέξη πρόβλημα μπορεί να ερμηνευθεί από το παιδί ως “κάτι δεν πάει καλά με εμένα”, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η αυτοεκίμησή του, με άλλα λόγια η εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.
Αν αυτό ισχύει, αν δηλαδή το παιδί σας χρειάζεται βοήθεια, αυτό θα το επιβεβαιώσετε με το ίδιο το παιδί. Κάτι ακόμη που είναι καλό να έχουμε υπόψη είναι ότι όλα τα παιδιά έχουν κάποια περιοχή στην οποία θα κάνουν λάθη, δεν θα καταλαβαίνουν κάποια έννοια και αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πηγαίνουν σχολείο, για να κάνουν λάθη και να φτάσουν στον σωστό τρόπο μέσω της διαδικασίας της μάθησης, που είναι μεταξύ άλλων και η δοκιμή και η πλάνη.
Ας πάρουμε λοιπόν ως παράδειγμα την δυσκολία ενός παιδιού στα μαθηματικά. Ηθελημένα ή όχι μπορεί να πέσει στην αντίληψη σας ότι το παιδί σας δεν απαντάει σωστά στις ερωτήσεις που του θέτει ο δάσκαλος. Αυτό που προτείνω αρχικά να κάνετε είναι να ρωτήσετε το παιδί σας μετά το πέρας του μαθήματος αν είναι κάτι που το δυσκολεύει, στο οποίο θα ήθελε την βοήθειά σας τονίζοντας ότι αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του σχολείου να μάθουμε έννοιες, τις οποίες δεν καταλαβαίνουμε.
Σε επόμενο βήμα θα χρειαστεί να εκτιμήσετε το επίπεδο κατανόησης του παιδιού μέσα από ερωτήσεις και ασκήσεις, καθώς και συζήτηση με το δάσκαλό του, εφόσον υπάρχει αυτή η δυνατότητα, για να μπορείτε να δείτε που ακριβώς χρειάζεται βοήθεια.
Αφού ολοκληρώσετε και αυτό το βήμα είναι καλό να επιστρατεύσετε την δημιουργικότητα σας και να βρείτε έναν τρόπο να γνωρίσει τις έννοιες, που τον δυσκολεύουν, μέσα από το παιχνίδι. Τα μαθηματικά λόγου χάριν είναι συχνά ένα μη ελκυστικό μάθημα αν δώσουμε έμφαση μόνο σε αριθμούς και προσθέσεις. Αν όμως το σκεφτούμε λίγο πιο ανοιχτά, θα δούμε ότι τα μαθηματικά είναι μέρος της ζωής μας και υπάρχουν στα παιχνίδια (δεκάδες και μονάδες από κούκλες, playmobil και μπάλες), στο φαγητό (κλάσματα με βάση τον τρόπο που θα κόψουμε μία τούρτα ή μία πίτσα) και σε κάθε πλευρά της ζωής μας.
Μυρτώ Φραγκάτου, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια