Αγαπητοί γονείς,
Θα ήθελα να σας παρουσιάσω την κατάσταση από την δική μου οπτική γωνία. Ξέρω ότι εσείς οι μεγάλοι, πιστεύετε κάποιες φορές παράλογα πράγματα για εμάς τους μικρούς ανθρώπους. Θα ήθελα να σας πω ότι δεν συμφωνώ καθόλου με τις ονομαζόμενες εκπαιδευτικές σας μεθόδους και τους κανόνες σας.
Αντιθέτως, θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή σε κάτι, που φαίνεται να αποφεύγετε να δείτε. Θα ήθελα να θυμηθείτε την εποχή που είσαστε και εσείς μικροί και αβοήθητοι, όπως και εγώ. Πιστεύω ότι μπορείτε να καταλάβετε ότι δεν γεννιόμαστε με την ωριμότητα να μπορούμε να επιβιώσουμε μόνα μας αμέσως μετά την γέννα. Μα πάνω από όλα δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τους κανόνες σας, οι οποίοι είναι τελείως αφηρημένες έννοιες για εμάς, ούτε φυσικά μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας σχετικά με αυτούς.
Αυτό που χρειαζόμαστε οπωσδήποτε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας είναι δεν είναι άλλο από την άνευ όρων αποδοχή, την εγγύτητα και την προστασία από τους γονείς μας. Φοβόμαστε για τις νεαρές ζωές μας όταν μας αφήνουν μόνα μας. Θα προσπαθήσουμε να σας το δείξουμε φωνάζοντας ή κλαίγοντας.
Σας παρακαλώ, μην μας αφήνετε μόνα! Με εκπλήσσει το γεγονός ότι ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι η απομόνωση είναι ένα βασανιστήριο, κάποιοι από εσάς επιμένετε να μας κλείνετε στα δωμάτια μας αγνοώντας το κλάμα μας, μέχρι να κοιμηθούμε. Η κούνια όμως μοιάζει σαν ένα ξύλινο κλουβί από το οποίο δεν μπορούμε να αποδράσουμε για να έρθουμε σε εσάς.
Κλαίμε για να σας δείξουμε πόσο φοβόμαστε, μα είναι λες και το κλάμα μας δεν σας βοηθάει να συνειδητοποιήσετε πόσο βασανιζόμαστε όταν σας αποχωριζόμαστε. Αντιθέτως, συχνά βρίσκετε χίλιους λόγους για να αποδώσετε το κλάμα μας εκτός από τον πιο προφανή.
Παρεμπιπτόντως, δεν ξέρουμε τι είναι η νύχτα. Η αίσθηση του χρόνου είναι για εμάς θολή. Αν κρυφτείτε πίσω από μία πόρτα, θα υποθέσουμε ότι μας αφήσατε μόνα μας.
Ο γεωγραφικός προσανατολισμός είναι επίσης κάτι που θα αποκτήσουμε στα μετέπειτα χρόνια της ζωής μας. Πιστέψτε με, φοβόμαστε πολύ όταν μας αφήνετε μόνα μας! Όσον αφορά στους περίεργους κανόνες σας, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους όρους “ναι” και “όχι”, “καλό” και “κακό”, πριν την ηλικία των δύο ετών. Και αυτό γιατί μόνο τότε δημιουργούνται οι απαραίτητες νευρικές συνδέσεις. Έτσι όλες οι προσπάθειές σας να μας μάθετε αυστηρούς κανόνες σε πρώιμο στάδιο είναι βασανιστήρια για εμάς, το νόημα των οποίων δεν μπορούμε να κατανοήσουμε καθόλου.
Αυτό που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε μα και για να κοιμηθούμε, μιας και αυτό προσπαθείτε να μας μάθετε, είναι η εγγύτητα, η ασφάλεια, η αποδοχή και η άνευ όρων αγάπη σας.

Πρωτότυπο άρθρο: Bloss nie nachgeben https://www.alice-miller.com/de/bloss-nie-nachgeben/Προσαρμογή στα ελληνικά: Μυρτώ Φραγκάτου, Ψυχολόγος MSc - Ψυχοθεραπεύτρια