Όλοι σου οι σύντροφοι μοιάζουν με κάποιο τρόπο’ στον τρόπο που σου φέρονται, στον τρόπο που σχετίζεσαι μαζί τους.
Αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που φταίει και κάνεις πάντα τις ίδιες λανθασμένες επιλογές, που καταλήγουν σε αδιέξοδο. Μοιάζουν διαφορετικές, μα αν το διερευνήσεις λίγο περισσότερο, θα ανακαλύψεις ότι έχουν μία κοινή βάση. Μία ομοιότητα που στο τέλος σε πληγώνει και σε απογοητεύει. Και αναρωτιέσαι “τι πάει στραβά με σένα και τις επιλογές σου”.
Μα δεν είναι η λογική που επιλέγει, αλλά η ανάμνηση. Κάτι από το παρελθόν σου παρεμβαίνει στο παρόν με την ενδόμυχη ελπίδα, ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρεις καλύτερα. Θα λάβεις την αποδοχή και την αγάπη, που περίμενες. Θα αλλάξεις τον άλλον άνθρωπο και θα διορθώσεις την κατάσταση, που κάποτε σε πλήγωσε. Αυτή την φορά θα είναι όλα διαφορετικά, σκέφτεσαι. Αγνοείς ότι επιλέγεις παρόμοιους ανθρώπους και συμπεριφορές με τον ενδόμυχο στόχο, να δώσεις αυτή την φορά διαφορετικό τέλος στην ιστορία.  Προσπάθησε να δεις την κατάσταση από απόσταση. Τι σου θυμίζουν όλα αυτά; Τα έχεις σίγουρα ξαναζήσει κάποτε υπό άλλη μορφή. Αρκεί να εντοπίσεις το κοινό στοιχείο σε όλες αυτές τις σχέσεις και να αποδεχτείς ότι δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν. Στάσου για λίγο για να πενθήσεις αυτό που έχασες κάποτε, αυτό που περίμενες και δεν ήρθε ποτέ. Δώσε χώρο και χρόνο στον εαυτό σου να το παραδεχτεί και να το αποδεχτεί. Εστίασε στις συμπεριφορές που σε πληγώνουν και μάθε να μένεις μακριά από τέτοιες συμπεριφορές και ανθρώπους.
Μόνο τότε θα είσαι σε θέση να επιλέξεις αυτό και αυτούς που πραγματικά χρειάζεσαι ξεφεύγοντας πια από την ανάγκη να κλείσεις ανοιχτούς λογαριασμούς ακολουθώντας το ίδιο μονοπάτι. Δεν μπορείς να ανοίξεις την πόρτα του μέλλοντος χρησιμοποιώντας το κλειδί που έσπασε κάποτε σε μία άλλη κλειδαριά.
Μυρτώ Φραγκάτου, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια